چه شبها که زهرا دعا کرده تا ما
همه شیعه گردیم و بی تابِ مولا
غلامیِ این خانواده دلیل و
مرادِ خدا بوده از خلقتِ ما
مسیرَت مشخص، امیرَت مشخص
مکـــن دل، دل ای دل
بزن دل به دریـــا
که دنیـــــّـــا، که دنیـــــّـــا
که دنیـّـا، به خسرانِ عقبی نیَرزَد
به دوری زِ اولادِ زهــــرا نیَرزَد
و این زندگانیِ فانی، جوانی،
خوشی هایِ امروز و اینجـــــــا
به افسوسِ بسیارِ فــــــرداااااا
نیَــــــــــــــرزَد، نیَــــــــــــــرزَد
اگر عاشقانه هوادارِ یــاری!
اگر مخلصانه گرفتارِ یــاری!
اگر آبِرو میگذاری به پایَش!
یقیناً، یقیناً خریدارِ یــاری!
بگو چند جمعه گذشتی زِ خوابَت؟!
چه اندازه در ندبه ها زارِ یاری؟!
به شانه کشیدی غمِ سینه اش را؟!
و یا چون بقیه؛ تو سربارِ یاری؟!
اگر یک نفر را به او وَصل کردی!
برای سپاهَش، تو سردارِ یاری
به گریه شبی را سحر کردی یــــا نه؟!
چه مقدار بی تاب و بیمارِ یاری؟
دل آشُفته بودن، دلیلِ کمی نیست
اگر بیقراری، بدان! یـــارِ یــــــــاری
و پایانِ این بیــــقــــــــــرااااااری
بــهـــشـــتــــ ااااااااســــتــــــ
بهشتی که سرخوش زِ دیداارِ یــاری
نسیمِ کَرامت، وزیدن گرفته
و بارانِ رحمت، چِکیدن گرفته
مبادا بدوزی نگاهِ دلَت را
به مردم، که بازارِ "یوسف" فروشی
در این دورۀ بد شدیداً گرفته
خدایا به رویِ درخشانِ مهدی
به زلفِ سیاه و پریشانِ مهدی
به قلــــبِ رئوفَش که دریایِ داغ است
به چشمانِ از غصه گریانِ مهدی
به لبهایِ گرمِ "علی با علیَش"
به ذکرِ "حسین و حسن جانِ" مهدی
به دستِ کریم و نگاهِ رحیمَش
به چشمِ امیدِ فقیرانِ مهدی
به حالِ نیاز و قنوتِ نمازَش
به "سبحانَ سبحانَ سبحانِ" مهدی
به برقِ نگاه و به خالِ سیاهَش
به عِطرِ ملیحِ گریبانِ مهدی
به حجِّ جمیلَش، به جاهِ جلیلَش
به صوتِ حجازیِّ قرآنِ مهدی
به صبحِ عِراق و شبانگاهِ شامَش
به آهَنگِ سمتِ خراســـانِ مهدی
به جان داده هایِ مسیرِ عبورَش
به شهدِ شهودِ شهیدانِ مهدی
مرا دائم الاشتیاقَش بگردان
مرا سینه چاکِ فِراقَش بگردان
تفضُّل بفرمـــــا بر این
بندۀ بی ســــــر و پـــــــا
مرا همدم و مَحرَم و هم رکابِ
سفرهایِ سویِ خراسان و شام و عِراقَش بگردان
یــــــــــــــــــا مهدی.............. ، یــــــــــــــــــا مهدی..............
مددی.................
نظرات شما عزیزان:
+ نوشته شده در پنج شنبه 10 بهمن 1392برچسب:,ساعت 19:15
توسط
فاطمه طهرانی
| نظر بدهيد